 | |  | | Dr Katarzyna Tymoszuk | | Usługi Tłumaczeniowe |
|  |
| | | | | | | | Dz.U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702
Przepisy ogólne
U S T A W A
z dnia 25 listopada 2004 r.
o zawodzie tłumacza przysięgłego
Rozdział 1
Art. 1.
1. Ustawa określa warunki i tryb nabywania oraz utraty prawa wykonywania zawodu
tłumacza przysięgłego, a także zasady wykonywania tego zawodu.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do tłumaczy języka migowego oraz innych
systemów komunikacji niebędących językami naturalnymi.
Rozdział 2
Nabywanie i utrata prawa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego
Art. 2.
1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:
1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich
Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o
Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;
2) zna język polski;
3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za
nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;
5) ukończyła magisterskie studia wyższe na kierunku filologia lub ukończyła
magisterskie studia wyższe na innym kierunku i studia podyplomowe w
zakresie tłumaczenia, odpowiednie dla danego języka;
6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętności tłumaczenia z języka
polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej
"egzaminem na tłumacza przysięgłego".
2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza
przysięgłego.
Art. 3.
1. Tworzy się Państwową Komisję Egzaminacyjną, zwaną dalej "Komisją", powołaną
do przeprowadzania egzaminu na tłumacza przysięgłego.
2. Członków Komisji powołuje i odwołuje, w drodze decyzji, Minister
Sprawiedliwości.
3. Komisja składa się z 11 członków, wyróżniających się wysokim poziomem wiedzy
w zakresie języków obcych i technik tłumaczeniowych, w tym z:
1) czterech spośród nauczycieli akademickich zatrudnionych w szkołach
wyższych na kierunku filologia, wskazanych przez ministra właściwego do
spraw szkolnictwa wyższego;
2) trzech spośród tłumaczy przysięgłych będących członkami organizacji
zrzeszających tłumaczy, wskazanych przez te organizacje;
3) trzech wskazanych przez Ministra Sprawiedliwości;
4) jednego wskazanego przez ministra właściwego do spraw pracy.
4. Kadencja Komisji trwa 4 lata.
5. Na wniosek Komisji, Minister Sprawiedliwości może powołać nie więcej niż
dwóch konsultantów, spełniających wymagania określone dla członków Komisji,
do udziału w przeprowadzeniu egzaminu z określonego języka.
6. Członkom Komisji oraz konsultantom, o których mowa w ust. 5, przysługuje
wynagrodzenie za udział w pracach Komisji oraz zwrot kosztów podróży i
noclegów na zasadach określonych w przepisach dotyczących należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej
jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
7. Przed upływem kadencji członek Komisji może być odwołany wskutek
niewykonywania obowiązków członka, niezdolności do ich wykonywania albo
zrzeczenia się członkostwa.
8. Obsługę biurową Komisji zapewnia Minister Sprawiedliwości.
9. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb działania
Komisji oraz wysokość wynagrodzenia członków Komisji i konsultantów za udział
w jej pracach, w sposób zapewniający sprawność działania Komisji oraz
uwzględniając zakres i nakład ich pracy wynikający z przygotowania i
przeprowadzenia egzaminu.
Art. 4.
1. Egzamin na tłumacza przysięgłego składa się z dwóch części:
1) tłumaczenia pisemnego, z języka polskiego na język obcy oraz z języka
obcego na język polski;
2) tłumaczenia ustnego, z języka polskiego na język obcy oraz z języka
obcego na język polski.
2. Egzamin na tłumacza przysięgłego uważa się za zdany w przypadku uzyskania
pozytywnych ocen z obu części egzaminu wskazanych w ust. 1.
3. W razie niedostatecznego wyniku egzaminu kandydat na tłumacza przysięgłego
może przystąpić do ponownego jego składania nie wcześniej niż po upływie roku
od daty poprzedniego egzaminu.
4. Koszty egzaminu, w tym opłatę egzaminacyjną, ponosi kandydat na tłumacza
przysięgłego.
5. Opłata egzaminacyjna stanowi dochód budżetu państwa.
6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty
egzaminacyjnej ponoszonej przez kandydata na tłumacza przysięgłego, biorąc
pod uwagę rzeczywiste koszty organizacji i przeprowadzenia egzaminu.
7. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
sposób przeprowadzenia egzaminu w części pisemnej i ustnej, z uwzględnieniem
obowiązku sprawdzenia umiejętności tłumaczenia pism sądowych i urzędowych
oraz tekstów prawniczych.
Art. 5.
1. Uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego nabywa osoba, która
zdała egzamin określony w art. 4 ust. 1.
2. Nabycie uprawnień do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego potwierdza
świadectwo wydane przez Ministra Sprawiedliwości.
Art. 6.
1. Osoba, która nabyła uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego,
uzyskuje prawo do wykonywania tego zawodu po złożeniu ślubowania i wpisaniu
na listę tłumaczy przysięgłych.
2. Osoba, która nabyła uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego,
podlega wpisowi, na swój wniosek, na listę tłumaczy przysięgłych prowadzoną
przez Ministra Sprawiedliwości.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa,
o którym mowa w art. 5 ust. 2, oraz sposób prowadzenia listy tłumaczy
przysięgłych, przy uwzględnieniu możliwości prowadzenia tej listy w formie
elektronicznej.
Art. 7.
1. Tłumacz przysięgły składa wobec Ministra Sprawiedliwości ślubowanie według
następującej roty:
"Mając świadomość znaczenia moich słów i odpowiedzialności przed prawem,
przyrzekam uroczyście, że powierzone mi zadania tłumacza przysięgłego
będę wykonywać sumiennie i bezstronnie, dochowując tajemnicy państwowej
i innej tajemnicy prawnie chronionej oraz kierując się w swoim
postępowaniu uczciwością i etyką zawodową".
2. Po złożeniu ślubowania tłumacz przysięgły składa podpis pod jego rotą.
Art. 8.
1. Wpis tłumacza przysięgłego na listę obejmuje:
1) imię i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) obywatelstwo;
4) miejsce zamieszkania;
5) adres do korespondencji;
6) datę nabycia uprawnień zawodowych tłumacza przysięgłego;
7) oznaczenie świadectwa tłumacza przysięgłego;
8) język lub języki, w zakresie których tłumacz przysięgły posiada
uprawnienia do wykonywania zawodu;
9) informację o orzeczonych karach z tytułu odpowiedzialności zawodowej
tłumacza przysięgłego;
10) informację o uzyskanych stopniach naukowych, tytule naukowym, stopniach w
zakresie sztuki oraz tytule w zakresie sztuki.
2. Tłumacz przysięgły ma obowiązek zgłoszenia zmiany danych objętych wpisem na
listę w terminie 30 dni od daty powstania okoliczności uzasadniających
zgłoszenie zmiany. Do zgłoszenia załącza się lub przedstawia dokumenty będące
podstawą zmiany treści wpisu.
Art. 9.
1. Do dnia 31 stycznia każdego roku Minister Sprawiedliwości ogłasza, w formie
obwieszczenia, w wydawanym przez niego dzienniku urzędowym, listę tłumaczy
przysięgłych, powiadamiając o tym wojewodów.
2. Wojewodowie udostępniają listy tłumaczy przysięgłych nieodpłatnie do
powszechnego wglądu w miejscu do tego przeznaczonym, w siedzibie i godzinach
pracy urzędu wojewódzkiego.
3. W obwieszczeniu i listach, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zamieszcza się
danych wskazanych w art. 8 pkt 2, 4 i 9.
Art. 10.
Minister Sprawiedliwości udostępnia listę tłumaczy przysięgłych, z wyjątkiem
danych, o których mowa w art. 8 pkt 2, 4 i 9, w Biuletynie Informacji
Publicznej, utworzonym na podstawie przepisów o dostępie do informacji
publicznej.
Art. 11.
1. Minister Sprawiedliwości może zawiesić tłumacza przysięgłego, w drodze
decyzji, na okres 5 lat, w wykonywaniu czynności tłumacza przysięgłego z
powodu niewykonywania takich czynności przez okres dłuższy niż 3 lata, licząc
od dnia ostatniej czynności.
2. W okresie zawieszenia Minister Sprawiedliwości może, na uzasadniony wniosek
tłumacza przysięgłego, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1.
Art. 12.
Minister Sprawiedliwości skreśla, w drodze decyzji, tłumacza przysięgłego z
listy, o której mowa w art. 6 ust. 1, w przypadku:
1) śmierci;
2) niespełniania wymogów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 4;
3) wniosku tłumacza przysięgłego;
4) prawomocnego orzeczenia kary pozbawienia prawa wykonywania zawodu
tłumacza przysięgłego;
5) po upływie okresu zawieszenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1.
Rozdział 3
Zasady wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego
Art. 13.
Tłumacz przysięgły jest uprawniony do:
1) sporządzania i poświadczania tłumaczeń z języka obcego na język polski, z
języka polskiego na język obcy, a także do sprawdzania i poświadczania
tłumaczeń w tym zakresie, sporządzonych przez inne osoby;
2) sporządzania poświadczonych odpisów pism w języku obcym, sprawdzania
i poświadczania odpisów pism, sporządzonych w danym języku obcym przez
inne osoby;
3) dokonywania tłumaczenia ustnego.
Art. 14.
Tłumacz przysięgły jest obowiązany do:
1) wykonywania powierzonych mu zadań ze szczególną starannością i
bezstronnością, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa;
2) zachowania w tajemnicy faktów i okoliczności, z którymi zapoznał się
w związku z tłumaczeniem;
3) doskonalenia kwalifikacji zawodowych.
Art. 15.
Tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu
prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz
organów administracji publicznej, chyba że zachodzą szczególnie ważne przyczyny
uzasadniające odmowę.
Art. 16.
1. Wynagrodzenie za czynności tłumacza przysięgłego ustala, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3, umowa ze zleceniodawcą lub zamawiającym wykonanie oznaczonego
tłumaczenia.
2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, stawki
wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego wykonane na żądanie
podmiotów, o których mowa w art. 15, przy uwzględnieniu stopnia trudności i
zakresu tłumaczenia.
3. Minister Sprawiedliwości może określić, w drodze rozporządzenia, stawki
maksymalne za czynności tłumaczy przysięgłych inne niż wymienione w ust. 2,
przy uwzględnieniu stopnia trudności i zakresu tych czynności.
Art. 17.
1. Tłumacz przysięgły prowadzi repertorium, w którym odnotowuje czynności
wymienione w art. 13.
2. Repertorium zawiera:
1) datę przyjęcia zlecenia oraz zwrotu dokumentu wraz z tłumaczeniem;
2) oznaczenie zleceniodawcy albo zamawiającego wykonanie oznaczonego
tłumaczenia;
3) opis tłumaczonego dokumentu, wskazujący nazwę, datę i oznaczenie
dokumentu, język, w którym go sporządzono, osobę lub instytucję, która
sporządziła dokument oraz uwagi o jego rodzaju, formie i stanie;
4) wskazanie rodzaju wykonanej czynności, języka tłumaczenia, liczby stron
tłumaczenia oraz sporządzonych egzemplarzy;
5) opis tłumaczenia ustnego wskazujący datę, miejsce, zakres i czas trwania
tłumaczenia;
6) wysokość pobranego wynagrodzenia;
7) informację o odmowie wykonania tłumaczenia na rzecz podmiotów, o których
mowa w art. 15, zawierającą datę odmowy, określenie organu żądającego
tłumaczenia oraz przyczynę odmowy tłumaczenia.
Art. 18.
1. Do poświadczania tłumaczeń oraz poświadczania odpisów pism tłumacz
przysięgły używa pieczęci, zawierającej w otoku jego imię i nazwisko, a w
środku wskazanie języka, w zakresie którego ma uprawnienia oraz pozycję na
liście tłumaczy przysięgłych, o której mowa w art. 6 ust. 2. Pieczęć zamawia,
na koszt tłumacza przysięgłego, Minister Sprawiedliwości w Mennicy
Państwowej.
2. Na wszystkich poświadczonych tłumaczeniach oraz poświadczonych odpisach
pism, które wydaje tłumacz przysięgły, wymienia się pozycję, pod którą
tłumaczenie lub odpis są odnotowane w repertorium. Na sporządzonych
tłumaczeniach i odpisach pism należy stwierdzić, czy sporządzono je z
oryginału, czy też z tłumaczenia lub odpisu oraz czy tłumaczenie lub odpis
jest poświadczony i przez kogo.
Art. 19.
Tłumacz przysięgły, który uzyskał prawo do wykonywania zawodu, składa wzór
podpisu oraz odcisk swojej pieczęci Ministrowi Sprawiedliwości, ministrowi
właściwemu do spraw zagranicznych oraz wojewodzie, właściwemu ze względu na
miejsce zamieszkania tłumacza przysięgłego.
Art. 20.
1. Wojewodowie, właściwi ze względu na miejsce zamieszkania tłumacza
przysięgłego, sprawują kontrolę nad działalnością tłumaczy przysięgłych
w zakresie:
1) prawidłowości i rzetelności prowadzenia repertoriów;
2) pobierania wynagrodzenia określonego w przepisach, o których mowa w art.
16 ust. 2 lub ust. 3.
2. W ramach sprawowanej kontroli wojewoda może żądać:
1) okazania przez tłumacza przysięgłego repertorium;
2) udzielenia przez tłumacza przysięgłego wyjaśnień, w formie pisemnej lub
ustnej, dotyczących wykonywanych czynności, w tym informacji zawartych
w repertorium.
3. Wojewoda, w przypadku stwierdzenia niewykonywania czynności tłumacza
przysięgłego przez okres dłuższy niż 3 lata, informuje o tym Ministra
Sprawiedliwości.
Rozdział 4
Odpowiedzialność zawodowa tłumaczy przysięgłych
Art. 21.
1. Tłumacz przysięgły niewypełniający zadań, o których mowa w art. 14 i 15,
oraz obowiązków określonych w art. 17 ust. 1 i art. 18 ust. 2 albo
wypełniający te zadania lub obowiązki nienależycie lub nierzetelnie, podlega
odpowiedzialności zawodowej.
2. Z tytułu odpowiedzialności zawodowej wobec tłumacza przysięgłego mogą być
orzeczone następujące kary:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego na okres od 3
miesięcy do 1 roku;
4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, z możliwością
ubiegania się o jego ponowne nadanie nie wcześniej niż po upływie 2 lat od
pozbawienia i po ponownym złożeniu egzaminu, o którym mowa w art. 2 ust. 1
pkt 6.
3. Orzeczoną karę odnotowuje się we wpisie tłumacza przysięgłego na listę.
Art. 22.
1. Odpowiedzialność zawodowa tłumacza przysięgłego ustaje z upływem 3 lat od
czasu popełnienia czynów, o których mowa w art. 21 ust. 1.
2. Jeżeli w okresie przewidzianym w ust. 1 wszczęto postępowanie w sprawie
odpowiedzialności zawodowej tłumacza przysięgłego, karalność czynu ustaje
z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu.
3. Jeżeli jednak czyn wyczerpuje jednocześnie znamiona przestępstwa lub
przestępstwa skarbowego, przedawnienie odpowiedzialności zawodowej tłumacza
przysięgłego nie może nastąpić wcześniej niż przedawnienie przewidziane w
przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz.
553, z późn. zm.)[1] lub ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny
skarbowy (Dz.U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm.)[2].
Art. 23.
1. Kara orzeczona z tytułu odpowiedzialności zawodowej tłumacza przysięgłego
ulega zatarciu z mocy prawa, jeżeli od daty uprawomocnienia orzeczenia o
karze upłynęły:
1) 2 lata - w przypadku kar wymienionych w art. 21 ust. 2 pkt 1-2;
2) 3 lata - w przypadku kar wymienionych w art. 21 ust. 2 pkt 3-4.
2. Z chwilą zatarcia ukaranie uważa się za niebyłe; wpis o ukaraniu usuwa się
z listy tłumaczy przysięgłych.
Art. 24.
1. Postępowanie w sprawie odpowiedzialności zawodowej tłumacza przysięgłego
wszczyna i przeprowadza Komisja Odpowiedzialności Zawodowej na wniosek
Ministra Sprawiedliwości lub wojewody.
2. Podmiot, który zlecił tłumaczenie, może zwrócić się do Ministra
Sprawiedliwości lub do wojewody o wystąpienie z wnioskiem o wszczęcie takiego
postępowania.
3. Postępowanie toczy się z udziałem osoby, w stosunku do której jest
prowadzone. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo tej osoby nie wstrzymuje
postępowania.
4. Osoba, o której mowa w ust. 3, może ustanowić obrońcę spośród tłumaczy
przysięgłych, adwokatów lub radców prawnych.
Art. 25.
1. Po przeprowadzeniu postępowania Komisja Odpowiedzialności Zawodowej
uniewinnia tłumacza przysięgłego od zarzutu, orzeka wobec niego karę albo
umarza postępowanie.
2. Orzeczenia Komisji Odpowiedzialności Zawodowej zapadają w formie uchwały,
podejmowanej bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy
jej członków.
Art. 26.
1. Od orzeczenia Komisji Odpowiedzialności Zawodowej tłumaczowi przysięgłemu
oraz podmiotowi, który złożył wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie
odpowiedzialności zawodowej, przysługuje odwołanie do sądu apelacyjnego
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tłumacza przysięgłego.
2. Od orzeczenia umarzającego postępowanie Minister Sprawiedliwości może wnieść
odwołanie, chociażby nie złożył wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie
odpowiedzialności zawodowej.
3. Od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie sądowe nie przysługuje
kasacja.
Art. 27.
Odpis prawomocnego orzeczenia o karze określonej w art. 21 ust. 2 pkt 4 organ,
który je wydał, przesyła niezwłocznie Ministrowi Sprawiedliwości w celu
skreślenia tłumacza przysięgłego z listy.
Art. 28.
W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania z tytułu odpowiedzialności
zawodowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. -
Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.)[3] dotyczące
postępowania uproszczonego. Nie stosuje się przepisów o oskarżycielu prywatnym,
powodzie cywilnym, przedstawicielu społecznym, o postępowaniu przygotowawczym
oraz środkach przymusu, z wyjątkiem przepisów o karze pieniężnej.
Art. 29.
1. Minister Sprawiedliwości powołuje, w drodze zarządzenia, Komisję
Odpowiedzialności Zawodowej składającą się z 9 osób, z których 4 osoby
wskazuje Minister Sprawiedliwości, 1 osobę wskazuje minister właściwy do
spraw pracy oraz 4 osoby wskazują organizacje zrzeszające tłumaczy.
2. Członkom Komisji Odpowiedzialności Zawodowej przysługuje wynagrodzenie za
udział w pracach tej Komisji oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na
zasadach określonych w przepisach dotyczących należności przysługujących
pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery
budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, organizację
Komisji Odpowiedzialności Zawodowej oraz wysokość wynagrodzenia jej członków
w sposób zapewniający sprawność działania Komisji oraz uwzględniając zakres i
nakład ich pracy wynikający z przeprowadzenia postępowania w sprawie
odpowiedzialności zawodowej.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 30.
W dekrecie z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i
stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przepisy dekretu niniejszego stosuje się do należności świadków, biegłych
i stron w postępowaniu przed sądami oraz innymi władzami i organami
wymiaru sprawiedliwości, jeżeli szczególne przepisy ustawowe nie stanowią
inaczej.";
2) w tytule rozdziału - "Należności biegłych (tłumaczy)" - skreśla się wyraz
"(tłumaczy)";
3) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. 1. Biegłemu powołanemu przez sąd służy prawo do wynagrodzenia za
wykonaną pracę.
2. Biegłemu wezwanemu do sądu w razie nieskorzystania przez sąd z jego
usług służy prawo do wynagrodzenia za utracony z powodu
stawiennictwa zarobek.
3. Biegłemu powołanemu poza miejscowość jego zamieszkania służy prawo
do diet oraz do zwrotu kosztów przejazdów i noclegów.
4. W razie wezwania biegłego w kilku sprawach na ten sam dzień
należności przewidziane w ust. 3 przyznaje się tylko raz.";
4) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Świadkowie i biegli powinni zgłosić żądanie przyznania im przypadających
należności po wykonaniu swego obowiązku w tym samym dniu, a jeżeli byli
wezwani na rozprawę najpóźniej nazajutrz po zakończeniu rozprawy.";
5) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. Należności świadków, biegłych i stron przyznaje i ustala
sąd, a na rozprawie przewodniczący kompletu orzekającego. W
przypadkach zgłoszenia żądania po zamknięciu rozprawy należności
może przyznać i ustalić także kierownik sądu.
2. Przyznaną należność należy wypłacić niezwłocznie w razie
niemożności niezwłocznej wypłaty - należność przekazuje się pocztą
bez obciążenia opłatą pocztową świadka, biegłego lub strony.".
Art. 31.
W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U. z
2003 r. Nr 159, poz. 1548 z późn. zm.)[4] w art. 24 w ust. 1 w pkt 3 na końcu
kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) tłumaczy przysięgłych.".
Art. 32.
W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr
98, poz. 1070 z późn. zm.)[5] wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale IV tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie:
"Biegli sądowi";
2) art. 157 otrzymuje brzmienie:
"Art. 157. § 1. Prezes sądu okręgowego ustanawia biegłych sądowych i
prowadzi ich listę.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia,
tryb ustanawiania biegłych sądowych, pełnienia przez nich
czynności oraz zwalniania ich z funkcji. W tym samym trybie
Minister Sprawiedliwości może również określić szczegółowe
zasady powoływania i działania zespołów biegłych sądowych.".
Art. 33.
1. Osoby, które uzyskały uprawnienia tłumacza przysięgłego na podstawie
przepisów dotychczasowych, stają się tłumaczami przysięgłymi w rozumieniu
niniejszej ustawy pod warunkiem wpisu, na swój wniosek, na listę tłumaczy
przysięgłych, o której mowa w art. 6 ust. 2, w terminie 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie tej ustawy.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, tłumacz przysięgły załącza także
zaświadczenie, wydane przez prezesa sądu, przy którym został ustanowiony,
potwierdzające okoliczności ustanowienia tłumaczem przysięgłym.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tłumaczy przysięgłych języka migowego.
4. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą wykonywać czynności tłumacza
przysięgłego oraz posługiwać się dotychczasowymi pieczęciami tłumacza
przysięgłego, do czasu wpisu na listę tłumaczy przysięgłych oraz uzyskania
pieczęci tłumacza przysięgłego, nie dłużej jednak niż w okresie 2 lat od dnia
wejścia w życie ustawy.
Art. 34.
W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Minister Sprawiedliwości
powoła Komisję, o której mowa w art. 3.
Art. 35.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
_______________________________
[1] Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1997 r. Nr 128, poz.
840, z 1999 r Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr
93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr
111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935, Nr
228, poz. 2255, oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626 i Nr 93, poz.
889.
[2] Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703
i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr
41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213,
poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569
oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 68, poz. 623, Nr 93, poz. 894, Nr 97, poz.
963 i Nr 173, poz. 1808.
[3] Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1999 r. Nr 83, poz.
931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz.
1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676
oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188.
[4] Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2003 r, Nr 162, poz.
1568, Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91,
poz. 873, Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 141, poz. 1492.
[5] Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802, Nr 240, poz. 2052, z 2003 r.
Nr 188, poz. 1838, Nr 228, poz. 2256 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 304, Nr 130,
poz. 1376 i Nr 185, poz. 1907.
|
| |
| | |
| |
